Dúas
memorias e dúas patrias
O
río do esquecemento
Contaba Eduardo Galeano que a primeira vez que foi a Galiza os seus
amigos levarano ao río do esquecemento e contáronlle que
os lexionarios romanos, cando quixeron invadir o país, non pasaron
o río polo temor a que, unha vez pasado o río, esqueceran
de onde viñan e quen eran.
Décimo
Xuño Bruto pasou o primeiro e foi chamando un por un os seus
lexionarios para probar que atravesar o río non significaba a
perda da memoria.
Galeano quedou abraiado coa historia, espantado que dirían os
portugueses que son tamén parte dela. Pensou nel, exiliado, e
no grande río que cruzara, o océano Atlántico,
e a cantidade de cousas que tería que esquecer. Pero dando unha
volta polas pequenas vilas de Pontevedra e Ourense, descubriu cafés,
tabernas, cafetarías que se chamaban Uruguay, Venezuela, Mi Buenos
Aires querido.
Contaba
Galeano que todos eses bares e cafetarías eran de galegos que
regresaran de América (e tamén de Europa) e sentían
agora a nostalxia ao revés.
Marcharan
das súas aldeas, exiliados coma min conta Galeano, e despois
de anos de emigración, e agora de volta na súa terra de
orixe, non esqueceran nada. Nin ao marcharen, nin ao estaren, nin ao
voltaren: nunca esqueceran nada malia o inmenso océano ou os
quilómetros que tiveron que percorrer. Agora tiñan dúas
memorias e dúas patrias.
Xurxo
Martínez Crespo
TEXTOS
E FOTOS DE: Xurxo Martínez Crespo
|
Brasila Ronda de Nelle, a Coruña |
|
Café
bar Buenos Aires Ferrol |
|
|
Café
bar Burdeos a Coruña |
|
Café
bar Burdeos a Coruña |