Navegazione Generale Italiana

Creóuse en 1881 pola fusión das empresas I & V. Florio de Palermo e R. Rubattino de Xénova. Ademáis dos servizos aos EE.UU. e Canadá, navegou hacia o Mediterráneo e portos do Mar Negro, India, Extremo Oriente e América do Sur. No ano 1884 comezou cos navíos Singaporee Manilla a exploración da ruta cara sudamérica , transportando en cada viaxe dous mil emigrantes que recalaban no Brasil, na Arxentina ou no Uruguai. Un ano despois, e por mor do grande fluxo de emigrantes, amplióuse o número de navíos pasando a ter en nómina 22 navíos nesta única ruta. En 1885 fíxose cargo da Soc.Italiana di Transporti Marittimi Raggio & Co e maila Soc. Rocco Piaggio & Figli. Dende 1901 ata 1924 tomou o control de La Veloce. En 1910 mercou unha participación sobre o control da Lloyd Italiano. Ese mismo ano creóuse a Societa Nacional del Servizi Marittimi e NGI transferiulle a meirande parte dos sus buques. Abríron decenas de axencias nas cidades e portos máis importantes para o embarque de emigrantes tanto en Europa coma na América. En 1921 a Transoceánica Societa Italiana di Navigazione e a Societa Commerciale Italiana foron absorbidos por NGI e no 1932 NGI e Lloyd Sabaudo, xunto con Cosulich Line formaron unha nova empresa chamada Italian Line. No 1957 aquela gran empresa armadora foi rebautizada como Italia Societá per Anzioni di Navigazione.

AMERICA
Nesta postal aparace o vapor América co volcán Vesubio en erupción ao fondo. Construíuse no 1908 pola Cantieri Navale Riuniti, de Muggiano, coma un encargo da empresa La Veloce, que no 1910 pasou a controlar a Navegazione Generale Italiana. Serviu a liña entre Xénova, Nápoles e Nova Iorque dende 1909 ata 1916. Na primeira guerra mundial, participou en operacións de salvamento, voltando ao transporte de pasaxeiros para Nova Iorque no 1919. Entre 1924 e 1928 cubriu a ruta cara América do sur parando nos portos brasileiros e río da prata.
AUGUSTUS
Polos seus interiores estilo barroco, foi o primeiro palacio flotante da compañía. Viaxaba a través do atlántico a motor diesel, dato que non lle sucedía ao seu buque xemelgo Roma que accionábase con turbinas a vapor, con ata 2200 pasaxeiros nas tres clases. Construíuse no estaleiro Ansaldo de Xénova e saíu ao mar no mes de novembro de 1927. O Roma e o Augusto foron, pola súa velocidade de 22 nudos, os maiores buques italianos en servizo. O crack da bolsa de Wall Street do 1929 afectou a todo o mundo. Ninguén podía costearse a pasaxe para América. Deste xeito, o pasaxeiro obxectivo para a compañía era a xente rica, que estaba disposta a pagar un alto precio para un cruceiro a lugares exóticos no mundo. O Augusto convertíuse nun dos máis populares cruceiros nos anos trinta. En 1933, saiu de Nova Iorque parando en Funchal, Xibraltar, Cannes, Monte Carlo, Xénova, Nápoles, Trípoli, Phaleron, Haifa, Porto Suez, Bombai, Colombo, Penang, Belawan Deli, Singapur, Paknam, Tandjong-Priok, Samarang, Pandang Bay, Zamboanga, Manila, Hong Kong, Shangai, Chinwangtao, Miyajima, Kobe, Yokohama, Honolulu, Hilo, San Francisco, Os Ánxeles, Balboa, Cristóbal, A Habana e finalmente Nova Iorque. A tarifa mínima era de $ 2100, una enorme suma neses días.
Máis adiante, o Augusto foi reconstruido como un portaavións, rebautizado máis tarde como Sparviero, Augusto caeu en mans nazis cuando Italia capitulou no 1944. Cando rematou a guerra o buque xa estaba listo para a demolición.
AUGUSTUS

DUCA DEGLI ABRUZZI
Estamos ante un vapor de grande prestixo que foi construído pela Cantieri Navali Riuniti e que fixo a súa viaxe inaugural na liña de Xénova a Nova Iorque. A súa primeira viaxe na ruta do atlántico sur foi no 1912 dende Xénova ata Bos aires. Era unha travesía de dezasete días, con escalas en Barcelona, Dákar, Río de Janeiro, Santos e Montevideo. Na primeira guerra mundial mudou a ruta para viaxar ata Norteamérica. Foi remozado no 1918 e aumentou a súa capacidade ata 1500 pasaxeiros. Foi demolido no 1929.

DUILIO
Trátase dun vapor que homenaxeaba ao comandante romano da frota romana do s. III, Gaio Duilio. Proxectado por Fábio Garelli, un dos maiores enxeñeiros da Italia, posuía unha estructura interior con oito diques e capacidade para transportar 290 pasaxeiros na primeira clase, 670 na segunda e 600 na terceira, alén dos mais de 300 emigrantes. Facía a ruta con Sudamérica en dez días, parando en Barcelona e Río de janeiro. Foi destruído en 1944 cando se atopaba en Trieste nun bormbardeo.
DUILIO
GIULIO CESARE
Con catro hélices e vintecatro mil toneladas, foi un dos navíos italianos máis chamativos que atracou nas costas americanas. A compañía contratara ás mellores familias de diseñadores como a Casa Ducrot e a Warren & Gillow, para acometer a decoración dos interiores creando diferentes ambientes. Os traballos iniciados en 1914 interrompéronse por mor da guerra. Zarpou finalmente dende Xénova ata Bos Aires no 1922. facendo escalas en Barcelona, Lisboa, Río de Janeiro, Santos e Montevideo. No 1937 foi cedido a Lloyd Triestino e durante a segunda guerra mundial serviu para a cruz vermella. Rematou bombardeado polo bando aliado en 1944.
GIULIO CESARE
GIULIO CESARE
GIULIO CESARE
GIULIO CESARE
LOMBARDÍA
PRÍNCIPE UMBERTO
Navío pertencente a serie de navíos chamados Familia Real (Regina Elena, Re Vittorio…). O seu nome ven sendo unha homenaxe ao príncipe que tornaría como derradeiro rei de Italia co nome de Umberto II (1946). Con 7.800 toneladas de capacidade e 145 metros de lonxitude, foi botado ao mar no ano 1908, durante a primeira guerra mundial foi torpedeado e afundido no 1916, transportando tropas italianas.
PRINCIPESSA MAFALDA
Conocido coma a Dama do Atlántico, foi construido pola armadora Lloyd Italiano. Tiña capacidade para levar preto de 1.600 pasaxeiros nas tres clases principais. Lémbrase que o famoso físico italiano Marconi
PRINCIPESSA MAFALDA
RE VITTORIO
REGINA ELENA
TAORMINA
Foi construido para a empresa La Veloce Navegazione Italiana a Vapore. A súa frotafoi incorporada pola Navegazione Generale Italiana en 1924. Dois anos despois pasou a servires unha liña exlusivamente de pasaxeiros na ruta cara Sudamérica.